Al jaren ga ik op vakantie in Europa. Met de auto, de trein of de boot. Vliegen vind ik vreselijk. In de jaren 90 ben ik een keer met het vliegtuig naar Griekenland geweest, maar dat vond ik zo erg dat ik niet meer van plan was om nog een keer in het vliegtuig te stappen. Toch wil ik graag meer van de wereld zien.
Naar de woestijn
In 2003 zie ik een reis naar Marokko, een kamelentrektocht door de Sahara. Fascinerend om foto’s van de woestijn te zien en de beelden van een 1001-nacht wereld. Ik besluit om een cursus tegen vliegangst te gaan doen. Bij instituut Valk, een samenwerking van KLM en het Leids Universitair Medisch Centrum. Na mijn eerste individuele sessie besluit ik om de reis naar Marokko te boeken, in de hoop dat ik tegen die tijd van mijn vliegangst af ben. Ik lees het boek “Help ik moet vliegen” en doe nog een aantal sessies bij Valk. Een paar maanden later is het dan zover, ik ga naar Marokko.
Onderweg naar Marokko
Toch wel een beetje zenuwachtig zit ik in het vliegtuig als we opstijgen. Ik heb net geleerd om vooral bezig te zijn met andere dingen dan vliegen. En op mijn ademhaling te letten. Dus ik ga zo veel mogelijk praten en dat helpt. Het vliegt een stuk prettiger dan mijn eerste vliegreis naar Griekenland. Toen zat ik 4 uur krampachtig en gespannen op een stoel. Overstappen in Casablanca. Daarna vliegen naar Ouarzazate, een stad in het zuiden van Marokko. Wel weer klotsende oksels, maar ook deze vlucht gaat me een stuk makkelijker af. Het zal misschien nooit een hobby van me worden, maar er gaat wel een wereld voor me open.
Wandelen door de woestijn
Met een 4×4 vertrekken we richting de woestijn. Na een paar uur rijden ontmoeten we onze kamelen die ons de komende 9 dagen begeleiden door de woestijn. Tenten, kookspullen, matrassen, eten voor ruim een week en de bagage van de groep en crew worden op de kamelen geladen. We beginnen vlakbij een klein aantal lage zandduinen. Daarna lopen we vooral over een rotsachtige ondergrond. De woestijn is fascinerend. Het landschap is heel gevarieerd. Rotsen, zand, fossielen, zandduinen, oases, bergen in alle vormen en kleuren. Het zand kleurt elk uur anders. Oranje, bruin, rood, grijs, geel of zelfs bijna wit. Afhankelijk van het moment van de dag. Abstracte kunst. Door de duinen lopen is best pittig, maar de meeste tijd wandelen we over een harde ondergrond. Overdag loopt de kamelenkaravaan een andere route dan wij. Wij lopen langzamer en hebben alleen een gids en een lunchkameel bij ons. De temperatuur is heerlijk, overdag 20-25 graden. ‘s-Nachts koelt het af tot een graadje of 5. Hier zie je ontelbaar veel sterren en de melkweg. En er is verder niemand.
Oud en nieuw in Marrakech
Het contrast kan niet groter. De stilte van de woestijn en de chaos in Marrakech. Bizar. Ik moet echt wennen aan de drukte in de stad en de hectiek op het Djemaa el Fna plein, een plein midden in de stad, vlakbij ons hotel. Op oudejaarsavond gaan we met de hele groep naar het plein. Daar proosten we op het nieuwe jaar. Ik merk dat ik het leuk vind om te fotograferen maar met een eenvoudige aps camera moet ik niet te veel verwachten van het eindresultaat. In de groep zit iemand die me stimuleert om meer te gaan doen met fotografie. We worden goede vrienden en delen allebei dezelfde passie; reizen en fotografie.
Het is me wel bevallen en ik ben gek op de woestijn. Dat smaakt naar meer. Help ik wil weer vliegen!
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.